Ggz-tandarts Gelhard met pensioen: ‘Patiënten altijd in hun waarde laten’

Tegen de tand des tijds is niemand bestand. Tandarts Thad Gelhard neemt na 36 jaar afscheid van GGZ Drenthe en het vak. Hij gaat van zijn oude dag genieten. ‘Ik kijk er nog niet echt naar uit te stoppen. Daarvoor vind ik mijn werk veel te leuk,’ vertelt hij.

Na de studie Tandheelkunde in Groningen werkte Gelhard twintig jaar lang als docent Chef de Clinique aan de RUG. Via een oud-collega kwam hij in 1985 als tandarts terecht bij Licht en Kracht, de voorloper van GGZ Drenthe. ‘Ik wist niets van de patiënten die ik zou gaan behandelen,’ blikt hij terug. In eerste instantie vond hij de doelgroep best spannend. Hoe zouden de patiënten op hem reageren? En hoe zou hij op hen reageren?

Angst wegnemen
Al snel merkte Gelhard dat hij gevoel heeft voor de doelgroep. ‘Patiënten zijn vaak bang voor de tandarts, dus het is heel belangrijk dat je met ze praat, naar ze luistert en vragen stelt. Waar zie je tegenop? Door dat langzaam op te bouwen kun je een stukje angst wegnemen. Patiënten voelen direct aan of je ze serieus neemt in hun angsten. Psychiatrische patiënten kunnen soms explosief reageren. Duidelijk en consequent zijn tijdens de behandeling is daarom heel belangrijk: zeggen wat je doet en dan ook daadwerkelijk doen wat je hebt gezegd. Het allerbelangrijkste is echter om patiënten in hun waarde te laten.’

De behandelingen die sommige patiënten bij hem ondergaan, noemt hij ‘pittig’. ‘Soms moet ik het hele gebit eruit trekken en een kunstgebit plaatsen. Vooral daklozen en drugsgebruikers hebben vaak een heel slecht gebit. Ze zitten midden in hun herstelproces als ze bij mij op de stoel belanden. Ik ondersteun hen daarbij. Ze zijn zo blij verrast als hun gebit is opgeknapt! Je ziet dat ze hun zelfvertrouwen en eigenwaarde hervinden. Dat vind ik het leuke van dit vak.’

Goud, glitters en staal
De populariteit van gouden tanden en plakglitters onder patiënten heeft hem enorm verbaasd. ‘Mensen sparen er zelfs voor.’ Het vreemdste verzoek kwam van iemand die zijn kunstgebit wilde inruilen voor een volledig kunstgebit voorzien van stalen platen in plaats van tanden.

Gevraagd naar het verschil tussen patiënten nu en pakweg 30 jaar geleden: ‘Mensen werden destijds veel sneller opgenomen. We hadden een veel groter patiëntenbestand. De meeste patiënten hebben met de medicatie van tegenwoordig hun psychiatrische problematiek onder controle, waardoor zij vaker thuis kunnen blijven wonen. Als ggz-tandarts kom je echter niet bij de patiënten thuis.’

Nieuwe fase
Een verhuizing is dé reden waarom Gelhard eerder met pensioen gaat dan in eerste instantie gepland. ‘Ik kijk er niet echt naar uit om te stoppen. Ik vind mijn werk heel erg leuk. Psychiatrische patiënten zijn echt een bijzondere, diverse doelgroep,’  aldus de vertrekkend tandarts.