Spring naar navigatie Spring naar inhoud

Suzan heeft last van heftige emoties

"Dankzij vertrouwen en geduld, sta ik nu stabieler in het leven."

Suzan, 23 | Persoonlijkheidsproblemen

“Mijn vader overleed toen ik acht was en mijn moeder raakte aan de drank. Mijn moeder was depressief en ze verwaarloosde zichzelf. Ze schonk ook geen aandacht meer aan mij. Ik liep soms weken in dezelfde kleren rond. Op school werd ik gepest omdat mijn kleren stonken.

Samen met mijn zus belandde ik uiteindelijk in een pleeggezin. Daarvoor moesten we verhuizen naar een andere stad. In deze stad kende ik niemand en was ik heel eenzaam. Na drie jaar moesten we verhuizen naar een ander pleeggezin omdat we te veel ruzie maakten. Na een tijd verhuisden we nog eens, en daarna nog eens. De laatste keer omdat onze pleegmoeder ernstig ziek werd en het allemaal niet meer aankon. Op school ging het ook niet goed. Ik was al twee keer blijven zitten en voelde me ontzettend gespannen.

Dan was er even opluchting
Mijn echte moeder pleegde zelfmoord. Toen ik dit nieuws hoorde, heb ik dagenlang gehuild. Het was alsof er een storm in mijn hoofd raasde, alles in mijn lichaam deed pijn. Telkens als er daarna weer iets onverwachts gebeurde, nam de spanning nog meer toe. Ik wist me vaak helemaal geen raad. Ik ging blowen en dat hielp even, maar na het blowen kwam er altijd weer die spanning en pijn in mijn lichaam. Op een gegeven moment was ik zo radeloos, dat ik mezelf pijn ging doen. Ik sneed mezelf in mijn armen. Vreemd genoeg verdween de spanning en de pijn dan eventjes. Dan was er opluchting.

Mijn omgeving schrok erg van het feit dat ik mezelf pijn deed. Ik probeerde het wel te verbergen, maar ze zagen het toch. Mijn zus zei dat dit toch nooit de oplossing kon zijn voor mijn klachten en diep in mij voelde ik dat ze gelijk had. De problemen werden alleen maar erger. Mijn zus heeft me toen meegenomen naar de huisarts.

Alles wat ik doe mislukt!
Volgens de arts komen mijn klachten overeen met die van een borderliner. Ik had er al eens wat over gelezen en herken mezelf hier wel in. Ik heb al zoveel geprobeerd. Alles wat ik doe mislukt. Maar wat nog erger is: ik heb het gevoel dat ik er totaal geen controle over heb! Het ene moment denk ik dat alles goed komt en het volgende moment stort mijn wereld in. Ik voel zoveel woede, spanning en pijn. Ik ben zo boos!

Sinds iets meer dan een jaar ben ik in behandeling bij een psycholoog van GGZ Drenthe die gespecialiseerd is in borderline. Het heeft even geduurd voordat ik vertrouwen in haar kreeg. Ik heb zoveel nare dingen meegemaakt dat ik niemand meer vertrouwde. Uiteindelijk is het toch gelukt een goede band met haar op te bouwen. Het voelt voor mij als thuiskomen. Het was een langzaam proces.

Leren omgaan met spanning
De psycholoog heeft me geleerd hoe ik meer controle kan krijgen over de heftige emoties die relatief kleine dingen al bij mij kunnen oproepen. Om dit nog verder te verbeteren heeft ze ook een psychomotorische therapeut ingeschakeld, die me allerlei ontspanningsvaardigheden heeft geleerd. Hierdoor kan ik nu op een betere manier met spanning omgaan. Ook heeft de psycholoog me geleerd hoe ik met mijn denken, mijn emoties beter kan begrijpen. Bijvoorbeeld, als ik denk dat iedereen tegen me is, ga ik eerst kijken of dat werkelijk zo is en dat helpt enorm om niet meer zo heftig te reageren. Ook leerde de psycholoog me dat ik snel de neiging heb in zwart-wit termen te denken. Zo van: iemand is of helemaal goed of helemaal slecht. Ze heeft me laten inzien dat de meeste mensen het vaak goed bedoelen. Met vertrouwen en geduld ben ik beter in staat om stabieler in het leven te staan.

Ook heb ik met de psycholoog ontdekt welke situaties voor mij ongezond zijn. Als ik iemand leuk vind, ben ik bijvoorbeeld geneigd om me helemaal in de relatie te storten. Ik heb nu geleerd dat ik het juist bij intieme contacten beter rustig aan kan doen.

Stabiliteit
Ik heb in mijn leven een aantal gebeurtenissen meegemaakt die traumatisch voor me zijn. De herinneringen zitten soms erg in de weg. Dankzij EMDR heb ik daar nu veel minder last van. Al deze dingen hebben mijn leven stabieler gemaakt. Ik heb daarbij ook veel hulp en steun van mijn zus. Soms heb ik het nog steeds heel moeilijk. Vooral als er dingen veranderen in mijn leven. Maar ondersteunende gesprekken helpen me hier doorheen en soms helpen medicijnen om me rustiger te laten voelen. Zo ga ik stapje voor stapje vooruit en kan ik mijn leven weer opbouwen.”

De beschreven situaties zijn aan de werkelijkheid ontleend, de namen en persoonlijke omstandigheden zijn veranderd. De afgebeelde personen zijn geen patiënten maar modellen.