De vergeetachtigheid van Dick wordt steeds erger.

“Het ging echt niet langer meer. Mijn vader was al wat op leeftijd en zijn vergeetachtigheid werd steeds erger. Een tijd terug had hij het gas laten branden en vorige week herkende hij zijn eigen kleindochter niet eens meer toen we bij hem op visite gingen.

Ik merkte aan mijn vader dat zijn geheugen slechter werd, omdat hij dingen begon te herhalen. Hij vond het dan raar dat ik al wist hoe zijn verhaal afliep. ‘Hoe kun je dat nou weten?’ was zijn reactie. Ik antwoordde dat hij dat al een keer eerder had verteld. In het begin deed hij hier een beetje lacherig over, maar op een bepaald moment merkte hij zelf ook dat er iets niet klopte. Dit maakte hem onzeker en op sommige momenten een beetje verdrietig. Eigenlijk waren dit toen al duidelijke tekenen dat het niet goed ging.

In de war
Mijn moeder belde mij op een ochtend helemaal overstuur op. Het ging niet goed met papa. Ik ging naar mijn ouderlijk huis en trof hem zittend op de grond aan. Met een vragende blik keek hij mij aan. Alsof hij niet wist wat hij met zichzelf aan moest. Toen ik naast hem hurkte, pakte hij mijn hand vast. Hij was erg in de war. Dit was voor mij een duidelijk signaal dat mijn vader hulp nodig had.

Via de huisarts kwamen we terecht bij de geheugenpoli van GGZ Drenthe. Daar moest mijn vader een aantal vragen beantwoorden. Ook deden ze een serie testen met hem en kreeg hij een hersenscan. We waren niet verrast toen we de uitslag kregen. De arts liet ons twee afbeeldingen zien. Een hersenscan van normale hersenen en de scan van mijn vader. Op die scan konden we duidelijk zien dat een aantal hersengebieden kleiner was geworden. Mijn vader leed aan alzheimer.

Hoe verder?
Na overleg met de arts is besloten dat mijn vader voorlopig thuis kan blijven wonen. Hij en mijn moeder krijgen daarbij ondersteuning van thuiszorg. Ook zijn er aanpassingen gedaan in de woning. Mijn broers en ik gaan wekelijks bij mijn ouders langs. Mijn vader houdt erg van fietsen, daarom hebben we een tandem gekocht. Mijn vader zit achterop. Zo kan er niets gebeuren. Ondanks dat mijn vader achteruit gaat, geniet hij zichtbaar van de fietstocht. En zo heeft mijn moeder ook af en toe tijd voor een bezoek aan een vriendin of de kapper, in alle rust.

We houden er rekening mee dat mijn vader niet heel lang meer thuis kan blijven wonen. Daarom zijn we op zoek naar een geschikte woonvorm, zoals een verpleeghuis of woongroep van de zorginstelling in de nabije omgeving. Iemand van de instelling helpt ons daarbij en heeft de indicatie geregeld. Ook komen we nog regelmatig bij de geheugenpoli van GGZ Drenthe. Hier kijken we dan samen met een hulpverlener hoe het gaat en welke zorg verder nog nodig is. De adviezen helpen ons om beter met mijn vaders dementie om te gaan.”

De beschreven situaties zijn aan de werkelijkheid ontleend, de namen en persoonlijke omstandigheden zijn veranderd. De afgebeelde personen zijn geen patiënten maar modellen.