De combinatie tussen licht verstandelijke beperking en psychiatrie is heel bijzonder

Sandra werkt als agogisch regiehulpverlener bij het Centrum Verstandelijke Beperking en Psychiatrie (CVBP). Het CVBP biedt specialistische hulp aan mensen met een verstandelijke beperking in combinatie met psychiatrische problemen.

Behandel- en crisisafdeling
Als agogisch regiehulpverlener heeft Sandra een belangrijke rol in het leven van de patiënten. Ze is persoonlijk begeleider van een aantal patiënten en is voor hen het eerste aanspreekpunt. “Ik werk afwisselend op de behandel- en crisisafdeling. Op de behandelafdeling komen patiënten voor drie tot acht maanden voor een behandeltraject. Op de crisisafdeling komen patiënten die in acute crisis verkeren, bij wie het niet goed gaat op hun huidige woonplek of thuissituatie. Patiënten verblijven gemiddeld drie tot zes weken op de crisisafdeling, met soms een verlenging van drie weken”, legt Sandra uit. Samen met haar collega’s op de afdeling observeert en signaleert Sandra en zorgt ervoor dat de dag van de patiënten goed verloopt. “De patiënten de dag doorhelpen, om het voor hen wat dragelijker te maken. Dat vind ik heel mooi aan mijn werk.”

Bijzondere doelgroep
“De combinatie tussen licht verstandelijke beperking en psychiatrie is heel bijzonder”, gaat Sandra verder. “De patiënten kunnen eruit zien als ieder ander en de licht verstandelijke beperking is niet altijd direct zichtbaar. Dit maakt het des te belangrijker om te beseffen dat zij soms moeite hebben om de wereld waarin we leven te begrijpen.”

Het CVBP biedt Sandra de mogelijkheid om te werken met een gevarieerde doelgroep. “De leeftijd en de psychiatrische problematiek is heel gevarieerd bij deze doelgroep. Zo behandelen we onder andere patiënten met angststoornissen, borderline, schizofrenie en autisme vanaf 18 tot bijna 95 jaar, in combinatie met een licht verstandelijke beperking.”

“Iedere patiënt is uniek. Daarom leer ik iedere dag wel iets nieuws”, vertelt Sandra. De complexiteit van de situaties die ze in haar werk tegenkomt zorgt ervoor dat ze telkens moet puzzelen over de beste manier om aan te sluiten bij de patiënt. “Wat bij de ene patiënt werkt kun je niet een-op-een overnemen naar een andere patiënt.” Binnen het CVBP werken Sandra en haar collega’s met pictogrammen en andere hulpmiddelen om de communicatie af te stemmen op de patiënt. “We bieden bij het CVBP echt maatwerk. We kijken naar wat iemand aankan, maar voornamelijk ook hoe we iedere patiënt het beste kunnen benaderen.”

Dagprogramma
De patiënten van het CVBP krijgen een dagprogramma. Overdag gaan de patiënten naar de dagbesteding. “We proberen dit zo veel mogelijk af te stemmen op de wensen en mogelijkheden van de patiënt.” Daarin kijken Sandra en haar collega’s naar wat wél lukt voor de patiënt. Een inspirerend voorbeeld is een patiënt met een grote passie voor klussen aan scooters en fietsen. “Deze patiënt heeft alle fietsen van het CVBP gerepareerd en zelfs eigen scooteronderdelen meegenomen om tijdens de dagbesteding aan zijn passie te kunnen werken”, vertelt Sandra met een glimlach. “Het is hartverwarmend om te zien hoe dit die patiënt doet opleven.”

Werken bij het CVBP?
“Ik zou zeggen, gewoon doen!” Sandra omschrijft het CVBP als een werkplek vol uitdaging waar ze haar passie voor het werk meer dan kwijt kan. Geen dag is hetzelfde, en dat maakt het werk zo boeiend voor haar. Het goede contact met haar collega’s maakt dat Sandra iedere dag met plezier naar haar werk gaat. “Collega’s zijn voor mij een belangrijk onderdeel in het werk, want je werkt veel samen hier. We hebben een fijn en deskundig team. We hebben oog voor elkaar en staan voor elkaar klaar. We kijken gezamenlijk naar wat het beste werkt voor de patiënten.”

Ook het patiëntcontact met deze bijzondere doelgroep vindt Sandra heel waardevol. “Een licht verstandelijke beperking is niet altijd zichtbaar, wat het soms ingewikkeld maakt. De patiënten doen hun uiterste best om mee te komen in de maatschappij, maar dit lukt niet altijd. Op een gegeven moment ervaren ze als het ware een error en kunnen ze niet meer verder. Dan zijn wij er om ze te ondersteunen. Dat ik op die momenten het verschil kan maken voor patiënten geeft echt heel veel voldoening.”