Geluk zit in kleine dingen

Bij het bruggetje stoppen ze altijd eventjes. Dit keer is Jarno goed voorbereid, hij heeft vanochtend een oude boterham in de zak van zijn jas gedaan. Meneer De Vries scheurt het sneetje in tweeën en geeft Jarno de helft terug. Samen voeren ze de eendjes; het is een klein geluksmoment dat meneer De Vries in gedachten terugbrengt naar zijn kindertijd. Toen genoot hij altijd zó van het voeren van de eendjes, hij vertelt er honderduit over. En ook over de bomen en planten die rondom het water staan, hij kent ze bij naam want hij heeft lange tijd in de groenvoorziening gewerkt. Het is precies waarom Jarno zo veel voldoening haalt uit zijn baan als gastheer bij Ouderenpsychiatrie: ‘Met kleine dingen, iemands dag een stukje mooier maken.’

Waardering
Jarno werkte na zijn studie ergotherapie als praktijkondersteuner in een praktijk voor fysiotherapie en deed daar voornamelijk administratieve taken. Hij miste er het contact met mensen, vooral ouderen, voor wie hij een zwak heeft. ‘Ik ben geïnteresseerd in hun levensverhaal, verhalen over vroeger. Daarbij ben ik heel geduldig en heb ik een groot inlevend vermogen, eigenschappen die mij bij Ouderenpsychiatrie goed van pas komen.’ Hij twijfelde dan ook geen moment toen hij de vacature voor gastheer voorbij zag komen. Een functie die hem op het lijf geschreven is. ‘Ik houd ervan om eropuit te gaan met patiënten, of in de huiskamer een praatje te maken. Ze vertellen mij dingen over vroeger en kunnen hun verhaal aan mij kwijt. Dat is een verrijking van de dag. Ik merk dat zij dat waarderen. Ze spreken het niet uit, het zit in kleine dingen. Ze herkennen me, spreken me aan, of vragen wanneer ik er weer ben. Ik krijg zoveel energie van patiënten.’

Mensen zien
Bij GGZ Drenthe kreeg Jarno voor het eerst te maken met mensen met psychische aandoeningen. ‘Ik werd heel vrij gelaten om alles eerst rustig in mij op te nemen. Ik had meteen goed contact met de collega’s om vragen te stellen en ervaringen te delen. Ik voelde mij vanaf de eerste dag heel welkom. De crux was mijzelf de tijd te geven om de patiënten allemaal te leren kennen en vertrouwd met hen te raken. Ieder mens is immers anders. Die tijd werd mij gegeven en daar ben ik heel dankbaar voor. Doordat ik geen behandelaar ben, gaat het in mijn contact met de patiënten vrijwel nooit over ziekte of (psychische) problemen, maar juist over wie ze zijn, en hun interesses. Het medische aspect is van ondergeschikt belang. Als gastheer gaat het er vooral om hen als persoon te leren kennen. Natuurlijk komen hun problemen wel eens ter sprake, dan is het fijn dat ik tijd heb en een luisterend oor bied.’

Werken en leren
Jarno werkt veel samen met de activiteitenbegeleiders. ‘Ik vind het werken in de ouderenpsychiatrie echt heel leuk’, vertelt hij. ‘Ik ben van mijzelf leergierig. Deze functie was een uitdaging, maar hielp tegelijkertijd om meer uit mijzelf te halen.’ De klik was wederzijds en daarom krijgt Jarno’s uitdaging een vervolg. Hij begint in een werk-leertraject als activiteitenbegeleider bij GGZ Drenthe en gaat daarnaast de opeiding tot agogisch medewerker volgen. ‘Ik heb hierover fijne gesprekken met mijn teamleider gehad, ik wilde weloverwogen besluiten om weer een dag per week naar school te gaan. Activiteitenbegeleiding past heel goed bij mij. En ik werk met heel veel plezier bij GGZ Drenthe en wil dat graag blijven doen. Als je dan ook nog een opleiding krijgt aangeboden zou het zonde zijn om die kans te laten liggen. Daarom heb ik de knoop doorgehakt. Ik heb er zó’n zin in!’